Κάποιος ψυχολόγος πρέπει να ερευνήσει τον λόγο που συνεχίζουμε (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) να πιστεύουμε πως η επόμενη ταινία του M. Night Shyamalan θα είναι καλή! Χωρίς πλάκα, δεν είναι φυσιολογικό ένας σκηνοθέτης να έχει μια καριέρα 20φεύγα ετών με δώδεκα συνολικά ταινίες, από τις οποίες μόνο οι τρεις καλές και κάθε νέο του project να μπαίνει αυτόματα στα κινηματογραφικά events της εκάστοτε χρονιάς!
Με αυτή την φρούδα ελπίδα μπήκα και στη προβολή του Old και, μαντέψτε, απογοητεύτηκα για ακόμα μία φορά.
Ο Guy (Gael García Bernal) και η Prisca (Vicky Krieps) με την 11χρονη Maddox και τον 6χρονο Trent μόλις έφτασαν σε ένα πολυτελές ξενοδοχείο μιας εξωτικής χώρας. Σκοπός τους είναι να περάσουν ένα τελευταίο όμορφο οικογενειακό τριήμερο μιας και αμέσως μετά σκοπεύουν να ανακοινώσουν στα παιδιά τους ότι χωρίζουν.
Ο διευθυντής του ξενοδοχείου τούς προτείνει μια ημερήσια εκδρομή σε μια απομονωμένη πανέμορφη παραλία. Όταν φτάνουν εκεί, η πρώτη εντύπωση είναι μαγευτική όμως γρήγορα το όνειρο γίνεται εφιάλτης όταν το πτώμα μιας γυναίκας ξεβράζεται από τη θάλασσα.
Και αυτή είναι μόνο η αρχή, μιας και ένα μυστηριώδες πεδίο τους εμποδίζει να φύγουν ενώ λίγο αργότερα συνειδητοποιούν πως ο χρόνος εκεί κυλάει με αφύσικους ρυθμούς και αν δεν βρουν τρόπο να φύγουν, μέχρι το άλλο πρωί θα είναι νεκροί!
Το βασικό μειονέκτημα του Old σε σχέση με άλλες ταινίες μυστηρίου του Shyamalan είναι ότι πριν καν μπεις στην αίθουσα, γνωρίζεις ήδη το τι ακριβώς θα δεις μιας και το promotion αποκάλυψε φαρδύ πλατύ το μυστικό της παραλίας.
Αυτό μπορεί να συγχωρεθεί μιας και πρακτικά δεν υπήρχε άλλος τρόπος να προωθηθεί, όμως η απόλυτη απογοήτευση έρχεται όταν συνειδητοποιείς πως η ταινία ουσιαστικά δεν έχει κανέναν άσσο στο μανίκι της και με εξαίρεση το φινάλε που δίνει μια ντεμέκ εξήγηση, σε ολόκληρη τη ταινία δεν παρακολουθούμε τίποτα περισσότερο από τους ήρωες να μεγαλώνουν, να γερνάνε και ο ένας μετά τον άλλο να πεθαίνουν είτε από φυσικά είτε από αφύσικα αίτια, προσπαθώντας να βρουν διέξοδο.
Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα, με τους διαλόγους να είναι στη πλειοψηφία τους κακογραμμένοι και αφύσικοι και οι ερμηνείες των περισσοτέρων ηθοποιών να βγάζουν ένα επιτηδευμένο weirdness που θεωρητικά διατηρεί το μυστήριο αλλά σε δεύτερη ανάγνωση είναι απλώς περίεργο.
Μεγάλο θέμα υπάρχει και στο συγχρονισμό των ηλικιών και του special makeup, με τον χρόνο που τρέχει να μην αποτυπώνεται ρεαλιστικά στους ήρωες οι οποίοι αντί να γερνούν σταδιακά, απλά πηδάνε από δεκαετία σε δεκαετία.
Αν υπάρχει κάτι που κάνει ανεκτό το Old αυτό είναι η πλοκή που μπορώ να παραδεχτώ ότι είναι πυκνογραμμένη, έστω και επαναλαμβανόμενη και κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή σε ικανοποιητικά επίπεδα, έστω κι αν ποτέ δεν γίνεται πραγματικά συναρπαστική, και η κινηματογράφηση του Shyamalan που είναι ομολογουμένως πολύ καλή αν και πολλές φορές παραείναι επιτηδευμένη σε σημείο να μοιάζει ναρκισσιστική.
Το Old είναι μια ταινία που βλέπεις, βγαίνεις από την αίθουσα και δεν έχεις καμία όρεξη να ξανασχοληθείς μαζί της. Δεν είναι ούτε τόσο κακή ώστε να βγάλεις το φτυάρι ούτε αρκετά καλή ώστε να μπεις στο κόπο να την αναλύσεις περαιτέρω. Όπως πρέπει επιτέλους να χωνέψουμε, είναι μια ταινία επιπέδου Shyamalan.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
