Με μια ντουζίνα βραβεία στις αποσκευές του, μεταξύ των οποίων καλύτερου ηθοποιού στα César και στη Βενετία, το Γαλλο-τυνησιακό Un Fils του πρωτοεμφανιζόμενου Mehdi Barsaoui έφτασε στα ελληνικά θερινά.
Για να δούμε τι έχει να μας πει…
Η ιστορία μας πάει στα 2011, λίγους μήνες μετά την Επανάσταση των Γιασεμιών που οδήγησε στην πτώση του προέδρου-δικτάτορα Ben Ali αλλά και την ταυτόχρονη άνοδο του των εξτρεμιστών Ισλαμιστών.
Ο Fares, η Meriem και ο μικρός Aziz είναι μια μοντέρνα μεσοαστική οικογένεια που επιστρέφει από μια γιορτή με φίλους.
Στο δρόμο όμως, έχουν την ατυχία να βρεθούν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, με τον Aziz να δέχεται μια αδέσποτη σφαίρα από μια τρομοκρατική επίθεση.
Παρότι οι γονείς προλαβαίνουν να τον πάνε στο νοσοκομείο, οι γιατροί αναγκάζονται να αφαιρέσουν σχεδόν ολόκληρο το συκώτι του, ξεκινώντας παράλληλα έναν αγώνα δρόμου αναζήτησης συμβατού μοσχεύματος.
Αυτός ο αγώνας θα φέρει στο φως μυστικά και αμαρτίες τόσο του ζευγαριού αλλά και του ίδιου του συστήματος υγείας της χώρας.
Το Un Fils είναι ένα δυνατό κοινωνικό-οικογενειακό δράμα που μέσα σε 90 λεπτά καταφέρνει να μας βάλει πραγματικά μέσα στην οικογένεια των πρωταγωνιστών και μέσω αυτής να μας παρουσιάσει τη ζωή σε μια Τυνησία που μόνο την ησυχία της δεν έχει βρει μετά την επανάσταση,
Το βασικό storyline είναι βγαλμένο από generic μελόδραμα, όμως ο Barsaoui δεν επιτρέπει στη ταινία του ούτε στο ελάχιστο να πέσει σε αυτή την τρύπα, με το σενάριο να ρίχνει το βάρος στη σχέση του ζευγαριού που εν μέσω μιας τέτοιας κρίσης, έχει να αντιμετωπίσει μια αλήθεια που αλλάζει τα πάντα στη ζωή τους, και σε ένα σύστημα υγείας όπου η δωρεά οργάνων -λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων- είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με αποτέλεσμα να ανθεί η μαύρη αγορά.
Μπορεί να μην εμβαθύνει ιδιαίτερα στα παραπάνω, άλλωστε και ο ίδιος ο δημιουργός έχει δηλώσει πως δεν ήθελε να κάνει μια πολιτική ταινία, όμως το Un Fils σε καμιά περίπτωση δεν είναι ρηχό, και, κατ’ εμέ ακόμα πιο σημαντικό είναι πως καταφέρνει να ανανεώνει με μικρές σεναριακές εκπλήξεις τακτικά το ενδιαφέρον του θεατή παρότι η βασική γραμμή του δεν κρύβει αξιοσημείωτα twists.
Σκηνοθετικά ο Barsaoui δεν δείχνει ούτε λεπτό την απειρία του, με τη ταινία να έχει εξαιρετικό ρυθμό, πολύ καλή φωτογραφία και συνολικά να είναι αψεγάδιαστα στημένη.
Στην σωστή υλοποίησή της βοήθησαν φυσικά και οι ηθοποιοί με τον Sami Bouajila (La Mécanique de l'Ombre) κυρίως και την Najla Ben Abdallah δευτερευόντως -λόγω μικρότερου screentine- να παραδίδουν κάτι παραπάνω από στιβαρές ερμηνείες.
Το Un Fils ανήκει σε εκείνη την “άτυχη” κατηγορία ταινιών που ουσιαστικά δεν έχεις να τους προσάψεις κάτι τρομερά αρνητικό, αλλά τους λείπει το κάτι παραπάνω για να είναι πραγματικά αξιομνημόνευτες.
Για όσους έχουν μπουχτίσει με τις επανεκδόσεις και θέλουν να δουν μια αξιόλογη δραματική ταινία ενός νέου σκηνοθέτη, το όνομα του οποίου σίγουρα θα μας απασχολήσει στο μέλλον, μη ψάχνουν αλλού.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
