Η ταινία αφηγείται το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του Αγίου Νεκταρίου, παρουσιάζοντας τα πιο σημαντικά γεγονότα αυτής της δύσβατης και μοναχικής πορείας.
Η εξιστόρηση ξεκινάει από την Αλεξάνδρεια το 1890 όπου ο Άγιος Νεκτάριος δέχεται τον σεβασμό του λαού, αλλά όχι των κληρικών, που ουσιαστικά τον εξορίζουν για να μην γίνει ο επόμενος πατριάρχης, χαρακτηρίζοντάς τον φανατικό.
Από κει και πέρα ξεκινά ένα μοναχικό ταξίδι στην Ελλάδα που τον φέρνει από την Αθήνα στην Εύβοια, και από εκεί στην Αίγινα, όπου θα χτίσει ένα μοναστήρι και θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του.
Όλη αυτή την πορεία καλείται να διαχειριστεί η δημιουργός της ταινίας Yelena Popovic, η οποία με αγνές προθέσεις φτιάχνει το προφίλ ενός ανθρώπου ο οποίος στάθηκε μόνος απέναντι στην πλειοψηφία των κληρικών, εφαρμόζοντας τις πραγματικές διδασκαλίες του χριστιανισμού. Αλληλεγγύη, συγχώρεση, φιλανθρωπία.
Το τελικό αποτέλεσμα όμως κινηματογραφικά δεν στέκεται σε όλα τα σημεία αντάξιο ενός τέτοιου προσώπου.
Η εξιστόρηση παρουσιάζει τους σημαντικότερους σταθμούς της ζωής του Αγίου και δίνει την προσωπική του φιλοσοφία ως προς την πίστη και τη ζωή, αλλά αυτό γίνεται με έναν εγκυκλοπαιδικό τρόπο που υστερεί σε δραματουργία, κάνοντας συχνά χρονικά άλματα τα οποία δημιουργούν ένα μη συμπαγές σύνολο, αφήνοντας ερωτήματα ανάμεσα στα γεγονότα και χωρίς να δίνεται ουσιαστικός δραματικός χρόνος στον πρωταγωνιστή, πέρα από κάποιες μετρημένες στιγμές, κυρίως προς το φινάλε.
Πέρα από τα παραπάνω όμως, βασικό ζήτημα αποτελεί η επιλογή της αγγλικής γλώσσας που λειτουργεί ως τροχοπέδη στο τελικό αποτέλεσμα.
Και γιατί μιλάμε για μια ιστορία που εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα, οπότε η αγγλική γλώσσα ξενίζει, και γιατί ακουστικά προκύπτει ένα διόλου εύηχο ακουστικό αποτέλεσμα, με πολλούς από τους Έλληνες ηθοποιούς να μην αποδίδουν ερμηνευτικά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και αυτό παρατηρείται και στον πρωταγωνιστή, Άρη Σερβετάλη. Ο εξαιρετικός ηθοποιός απεικονίζει σωματικά και φυσιογνωμικά άψογα το πρόσωπο του Αγίου Νεκταρίου με μια στωικότητα που έχουμε ξαναδεί στις τελευταίες του κινηματογραφικές δουλειές (Μήλα), αλλά η ερμηνεία του υποβαθμίζεται από χρήση της αγγλικής γλώσσας.
Ακόμα και έτσι, παραμένει ο βασικός λόγος που το βλέμμα παραμένει στην οθόνη, παρακολουθώντας με ενδιαφέρον την πορεία της ζωής του κεντρικού χαρακτήρα.
Δίπλα του συναντάμε τον Χρήστο Λούλη, και σε μικρότερους ρόλους τους/τις Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Γιάννη Στάνκογλου, Τόνια Σωτηροπούλου, Νικήτα Τσακίρογλου, Μάνο Γαβρά αλλά και τους Alexander Petrov και Mickey Rourke.
Τελικά αυτό που έχουμε είναι μια ταινία η οποία πετυχαίνει να μας δώσει με αγάπη και σεβασμό το προφίλ του Αγίου Νεκταρίου, αλλά χωρίς να πετυχαίνει σε δραματικό βάθος, με την επιλογή της αγγλικής γλώσσας ως μέσω διαλόγου να υποβαθμίζει το συνολικό αποτέλεσμα.
Γιώργος Νυκταράκης
1.jpg)
