Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το 2013 προκλήθηκε τόσο μεγάλος θόρυβος γύρω από το Big Bad Wolves, ένα δραματικό θρίλερ που είχε μεν κάποιες έξυπνες ιδέες αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ξεχώριζε.
Το hype έφερε πολλές προτάσεις στο δημιουργικό δίδυμο Aharon Keshales & Navot Papushado, όμως όσο τις είδατε εσείς να υλοποιούνται, άλλο τόσο τις είδαμε κι εμείς.
8 χρόνια αργότερα. οι δυο συνεργάτες έχουν ακόμα διάφορα κοινά projects στα σκαριά, κάποια από τα οποία θα δούμε πολύ σύντομα, ο Papushado φαίνεται πως αποφάσισε να δοκιμάσει και τις δικές του δυνάμεις και να μας παρουσιάζει την πρώτη σόλο του ταινία, το Gunpowder Milkshake. Για να δούμε τι έχει να μας πει…
Σε ηλικία μόλις 12 ετών, η Sam βλέπει την μητέρα της Scarlet να φεύγει και να την αφήνει στη προστασία ενός άνδρα ονόματι Nathan. Δεν αργεί να αντιληφθεί πως αυτός είναι προϊστάμενος μιας εταιρίας δολοφόνων με τον τίτλο The Firm, με την μητέρα της να είναι μία από τους καλύτερους “υπαλλήλους” της.
Το κορίτσι εκπαιδεύεται αναλόγως και ακολουθεί τη “καριέρα” της μητέρας της. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μια αποστολή στραβώνει όταν η Sam αποφασίζει αντί να μην ανακτήσει κάποια κλεμμένα χρήματα όπως είχε εντολή, να σώσει τη μικρή κόρη του “κλέφτη”.
Αυτό την βάζει στο στόχαστρο των μέχρι τότε εργοδοτών της, με τη κοπέλα να αναγκάζεται να ζητήσει βοήθεια από την εξαφανισμένη μητέρα της και τις παλιές συνεργάτιδές της, με τις πέντε γυναίκες να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ξεμπλέξουν την Sam και την μικρή προστατευόμενή της
Με τη πρώτη ματιά, το Gunpowder Milkshake πιστεύεις ότι θα είναι ακόμα ένας κλώνος του John Wick, ωστόσο η ταινία θυμίζει περισσότερο ένα λίγο παλιότερο φιλμ, το Shoot 'Em Up! (Υπερ)στυλιζαρισμένη κινηματογράφιση, ασόβαρη πλοκή και μπόλικη δράση συνθέτουν τη συνταγή η οποία ωστόσο δεν είναι καθόλου καλά δεμένη.
Ως μια ταινία δράσης, προφανώς ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της είναι η δράση και εδώ δυστυχώς το Gunpowder Milkshake απογοητεύει.
Μπορεί η αεικίνητη από extreme γωνίες κινηματογράφιση και οι μπιτάτες μουσικές να του δίνουν πόντους στο στυλ όμως οι μάχες, τόσο οι hand2hand όσο και τα gunfights είναι άνευρες και κακοχορογραφημένες, βγαλμένες από άλλες εποχές.
Πραγματικά αν δεν είχαμε δει την Karen Gillan να &@^εί και να δέρνει σε άλλους action ρόλους, όπως το Jumanji , θα πίστευα πως ήταν δική της ανικανότητα, όμως εδώ προφανώς δεν ισχύει αυτό, άρα κάτι δεν πήγε καθόλου καλά στο σχεδιασμό τους.
Μοναδική φωτεινή εξαίρεση, μια πρωτότυπη σκηνή που η Sam μάχεται με παραλυμένα τα χέρια, που είναι ομολογουμένως και έξυπνη και καλογυρισμένη.
Η ιστορία προφανώς αποτελεί μια απλή δικαιολογία για δράση, όμως το σενάριο δεν μπορεί να ανταποκριθεί καν σε αυτό και μετά το πρώτο μισάωρο που γίνονται οι συστάσεις και έχουν το ανάλογο ενδιαφέρον, κάθε επόμενη σκηνή διαλόγου είναι αφόρητα ανούσια και το χειρότερο, εκνευριστικά αργόσυρτη κάνοντας τις 2 ώρες της ταινίας, αρκετά δύσκολες.
Πολλά προβλήματα και στη σκηνοθεσία που ξεκινάει υπερστυλιζαρισμένη κάτι που τουλάχιστον προκαλεί το μάτι αλλά στη πορεία ξεχνιέται και μοιάζει να μπαίνει στον αυτόματο, αλλάζει ύφος ξανά και ξανά χωρίς καμία λογική, ενώ μόνο ως άθλια μπορώ να περιγράψω τη διαχείριση των ηθοποιών, με τις Lena Headey, Angela Bassett, Carla Gugino και Michelle Yeoh να ερμηνεύουν τους ούτως ή άλλως μικρούς ρόλους τους τελείως αλλοπρόσαλλα.
Οι φίλοι του pulp action ίσως απολαύσουν κάποιες αρετές του Gunpowder Milkshake και θα καταφέρουν να προσπεράσουν τα πάμπολλα προβλήματά του, όμως οι υπόλοιποι πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να βρουν κάποιον καλό λόγο για μια ταινία με μια generic “ιστορία χαρτοπετσέτας”, εξόφθαλμες ασυνέχειες στο ύφος και τη σκηνοθεσία, αδιάφορες έως πραγματικά κακογυρισμένες -στη πλειοψηφία τους- σκηνές δράσης και μια πεντάδα άξιων πρωταγωνιστριών που πετούν το ταλέντο τους και την ώρα μας στα σκουπίδια.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
