Πλησιάζοντας τα 60, ο Johnny Depp σίγουρα δεν βρίσκεται σε μια καλή φάση της ζωής του, ούτε επαγγελματικά ούτε προσωπικά. Τα νομικά μπλεξίματα με την Amber Heard δεν έχουν τελειωμό, ενώ μπροστά από τη κάμερα, παρότι τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ομολογουμένως αρκετές προσπάθειες με αντισυμβατικές ταινίες, δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Μέχρι να τελειώσει η δικαστική μάχη, ο ηθοποιός έχει πρακτικά εξοριστεί από το Χόλυγουντ κάτι που επιβεβαιώθηκε και με την απόλυσή του από τη σειρά Fantastic Beasts. Κυριολεκτικά δεν ξέρουμε πότε θα τον ξαναδούμε αφού μπορεί τα συρτάρια του να είναι γεμάτα σενάρια όμως κανένα project δεν μοιάζει να προχωράει.
Το Minamata είναι η τελευταία ταινία που γύρισε πριν σχεδόν τρία χρόνια και παρά την θετικότατη παγκόσμια πρεμιέρα του στο φεστιβάλ Βερολίνου του ’20, η διανομή της αναβαλλόταν ξανά και ξανά με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή να κατηγορούν την MGM πως την “θάβει”.
Έστω και με τόση καθυστέρηση, το Minamata έφτασε και στις ελληνικές αίθουσες και πάμε να δούμε αν άξιζε η αναμονή…
Η ταινία μας πηγαίνει στα 1971 και μας συστήνει τον W. Eugene Smith, θρυλικό πολεμικό φωτορεπόρτερ του περιοδικού Life. Βουτηγμένος στο αλκοόλ, τα χάπια και τα χρέη, έχει παραιτηθεί από τη ζωή. Έχει πουλήσει ότι έχει και δεν έχει και είναι ουσιαστικά έτοιμος να πεθάνει, παρότι μόλις 53 ετών.
Μια Γιαπωνέζα μεταφράστρια τον πλησιάζει και του προτείνει να ταξιδέψει στη παραλιακή πόλη Μιναμάτα, και να καταγράψει με την φωτογραφική μηχανή του την επονομαζόμενη “ασθένεια Μιναμάτα”, μια μυστηριώδη ασθένεια που προκαλεί σοβαρά εγκεφαλικά προβλήματα, έχει ήδη οδηγήσει πολλούς στο θάνατο και πιστεύουν πως οφείλεται στα απόβλητα που το γειτονικό χημικό εργοστάσιο απορρίπτει στο περιβάλλον.
Παρότι αρχικά δεν έχει καμία διάθεση, τελικά δέχεται αποκαλύπτοντας σε όλο τον κόσμο το έγκλημα που διαπραττόταν…
Πρέπει εξ αρχής να ξεκαθαρίσουμε πως το Minamata δεν είναι μια βιογραφική ταινία για τον W. Eugene Smith, Για να είμαι ακριβής, αποφεύγει σε ενοχλητικό βαθμό να μας πει το οτιδήποτε για τη ζωή του, πως βρέθηκε στη κατάσταση που τον βλέπουμε στην αρχή του φιλμ, ακόμα και το γεγονός ότι ήταν ένας θρυλικός φωτογράφος πρέπει ο θεατής να το ανακαλύψει από τα production notes ή την Wikipedia.
Αυτή η απουσία εξηγήσεων συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια του φιλμ με πιο ενοχλητικό σημείο την αλλαγή άποψης του Gene και από εκεί που δεν τον ενδιέφερε καθόλου να ξαναπιάσει φωτογραφική μηχανή, δυο σκηνές αργότερα βρίσκεται στο γραφείο του διευθυντή του Life ζητώντας να τον στείλει στην Ιαπωνία για να καλύψει το γεγονός.
Το Minamata είναι μία environmental ταινία που αφηγείται μια ιστορικά σημαντικότατη στιγμή της μάχης κατά των βιομηχανιών που βιάζουν το περιβάλλον χωρίς να υπολογίζουν το κόστος, που όμως δεν διαφέρει ούτε έχει να προσφέρει καλλιτεχνικά κάτι περισσότερο από τις τόσες αντίστοιχες ταινίες που έχουμε δει.
Σεναριακά, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πέφτει στον τρόπο που οι Ιάπωνες υποδέχονται τον Smith και σταδιακά ξαναδίνουν νόημα στη ζωή του, του υπενθυμίζουν πως η δουλειά του μπορεί πραγματικά όχι απλά να αλλάξει αλλά να σώσει ζωές.
Καλοστημένος είναι ο τρόπος που αυτό παρουσιάζεται αποφεύγοντας τα white savior κλισέ και τις μαγικές μεταμορφώσεις, με τον πρωταγωνιστή να παραμένει κυνικός και έτοιμος να τα παρατήσει σε κάθε δυσκολία.
Όσον αφορά τη πλοκή του, δυστυχώς το Minamata παρότι προσφέρει κάποιες, λίγες αλλά έντονες συγκινήσεις, δεν μας επιφυλάσσει καμία ιδιαίτερη έκπληξη, ακολουθώντας μια απόλυτα αναμενόμενη πορεία.
Ανάμεικτες οι εντυπώσεις και από τους διαλόγους, στους οποίους βρίσκουμε κάποιες γραμμές υψηλής ευφυίας και ενσυναίσθησης, η ποιότητά τους έχει ενοχλητικά σκαμπανεβάσματα.
Στα σκηνοθετικά του καθήκοντα ο Andrew Levitas, φαίνεται πως είναι κάτι παραπάνω από άξιος κινηματογραφιστής παίζοντας αριστοτεχνικά με τη κάμερα, σχεδόν αντιγράφοντας τις ιδιαίτερες φωτογραφίες του κεντρικού του ήρωα. Ο ρυθμός σίγουρα θα μπορούσε να είναι καλύτερος όπως και η διαχείριση των ηθοποιών του.
Και κάπου εδώ ήρθε η ώρα να αναφερθώ και στον ελέφαντα στο δωμάτιο, τον ίδιο τον Johnny Depp και την ερμηνεία του, η οποία… δεν ενθουσιάζει, όπως είχαμε ακούσει.
Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι πως σε ελάχιστα σημεία της ταινίας ξεχνάμε πως ο άνθρωπος που βλέπουμε είναι ο Depp με ψεύτικα μαλλιά και μούσια και το γεγονός πως ο χαρακτήρας που υποδύεται είναι στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας μισομεθυσμένος σίγουρα δεν βοηθάει.
Είναι ένας ρόλος υπερβολικά στα μέτρα του που με λίγες εξαιρέσεις δεν του δίνει τις ευκαιρίες να επιδείξει το ταλέντο του και η έλλειψη κάποιων prosthetics που θα μπορούσαν να μας ξεγελάσουν είναι εμφανής.
Αν το Minamata μας προσφέρει κάτι είναι μια ματιά σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και περιβαλλοντικά εγκληματική ιστορία, ενώ ταυτόχρονα μας κάνει να βάλουμε τον
Andrew Levitas στα ραντάρ μας.
Δεν είναι σε καμιά περίπτωση ούτε κακή ούτε αδιάφορη ταινία, αλλά δυσκολεύομαι να τη χαρακτηρίσω και αξιοπρόσεκτη, με την πολυσυζητημένη ερμηνεία του Johnny Depp να αποδεικνύεται μια όμορφη φούσκα.
Αλέξανδρος Κυριαζής
1.jpg)
