Ο σύζυγος της Mina μόλις εκτελέστηκε αφού κρίθηκε ένοχος για μια δολοφονία. Η γυναίκα έχει μείνει μόνη να προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την κωφάλαλη μικρή κόρη τους. Ένα χρόνο αργότερα, ενημερώνεται από τις αρχές πως η υπόθεσή του ξανάνοιξε και η έρευνα αποκάλυψε πως τελικά άλλος ήταν ο ένοχος, προσφέροντάς της αποζημίωση για τη λανθασμένη εκτέλεση του άνδρα της! Πριν προλάβει να συνέλθει από το σοκ, ένας άγνωστος άνδρας που συστήνεται ως Reza της χτυπάει τη πόρτα λέγοντας πως είναι παλιός φίλος του άνδρα της και θέλει να της επιστρέψει ένα ποσό που είχε δανειστεί από εκείνον. Μετά τη πρώτη τους συνάντηση, ο Reza φροντίζει να παραμείνει στη ζωή της κάνοντας ότι μπορεί για να τη βοηθήσει. Παράλληλα εκείνη συνεχίζει να αναζητά ηθική δικαίωση από τους δικαστές που καταδίκασαν τον άνδρα της σε θάνατο, ενώ έχει να αντιμετωπίσει και τον κουνιάδο της που κυνηγά την επιμέλεια της ανιψιάς του. Η αλήθεια για τη ταυτότητα του Reza όμως δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή να βγει στο φως…
Το νέο κύμα του ιρανικού σινεμά μας έχει δώσει ουκ ολίγα αριστουργήματα και το θετικότερο στοιχείο του είναι πως συνεχώς εξελίσσεται με νέους δημιουργούς να μπαίνουν ο ένας μετά τον άλλον στο παιχνίδι. Αυτό δε σημαίνει φυσικά πως όλοι τους είναι Farhadi ή Kiarostami με το δίδυμο Maryam Moghadam & Behtash Sanaeeha να αποδεικνύεται hit-and-miss.
To Ballad of a White Cow είναι ένα παραδοσιακό οικογενειακό δράμα της σχολής, με το σενάριο να καταπιάνεται με ένα σοκαριστικό κεντρικό premise ενώ ταυτόχρονα φυσικά κριτικάρει και το κράτος, εδώ συγκεκριμένα το σύστημα δικαιοσύνης και απονομής της θανατικής ποινής.
Η ιδέα της ανάλυσης των επιπτώσεων μιας λανθασμένης δικαστικής απόφασης και στις δύο πλευρές μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα όμως το τέχνασμα που βρίσκουν οι δημιουργοί για να το αναπτύξουν “μπάζει νερά”. Πιο συγκεκριμένα, παρακολουθούμε μία πενθούσα Mina που με μη-ρεαλιστική αφέλεια δέχεται τον Reza μέχρι και μέσα στο σπίτι της σα να μη γνωρίζει πως ζει στο Ιράν και τέτοιου είδους σχέσεις είναι κάτι παραπάνω από κοινωνικά κατακριτέες.
Και αυτό μοιάζει πλημμέλημα μπροστά στην αναβλητικότητα της ιστορίας, αφού από τη στιγμή που περίπου πάνω στο πρώτο μισάωρο μαθαίνουμε ως θεατές τη πραγματική ταυτότητα του Reza και αναμενόμενα περιμένουμε να τη μάθει και η Mina, αυτό δεν συμβαίνει παρά μόνο στο φινάλε, με σχεδόν μια ώρα ταινίας να σπαταλιέται σε μια ανούσια παρουσίαση της ανύπαρκτης σχέσης των δύο.
Μπορεί να είναι τεχνικά άρτιο, όμως το Ballad of a White Cow μοιάζει να χάνει το έλεγχο όχι μόνο της της ιστορίας του αλλά και της πραγματικότητας μέσα στην οποία διαδραματίζεται. Όλο και κάπου θα ξαναδούμε τα ονόματα των δημιουργών στο μέλλον αλλά σίγουρα δεν κρατάω και την αναπνοή μου από την ανυπομονησία.
Αλέξανδρος Κυριαζής
