Η Bunny είναι μια γυναίκα χτυπημένη από τη μοίρα. Έχασε τα πάντα, μεταξύ των οποίων και τα δυο παιδιά της, τα οποία δεν μπορεί πια να συντηρήσει, με αποτέλεσμα να αναλάβει την επιμέλειά τους η Πρόνοια. Δουλεύει στα φανάρια καθαρίζοντας παρμπρίζ και μένει στο σπίτι της οικογένειας της αδερφής, όπου ανταποδοτικά φροντίζει το σπίτι, την ηλικιωμένη πεθερά της και τα παιδιά της. Με αισιοδοξία κάνει ότι μπορεί για να ξαναπατήσει στα πόδια της και βήμα-βήμα μοιάζει να τα καταφέρνει, μέχρι που βλέπει την έφηβη ανιψιά της Tonyah να πέφτει θύμα παρενόχλησης από τον πατριό της. Κανείς δεν την πιστεύει, την διώχνουν όμως εκείνη δεν μπορεί να αφήσει την Tonyah αβοήθητη. Η κατάστασή της είναι απελπιστική αλλά δεν είναι διατεθειμένη να το βάλει κάτω και θα κάνει τα πάντα για να παραβρεθεί στα γενέθλια της κόρης της και να σώσει και την ανιψιά της.
Ερμηνευτικά η Davis είναι για μια ακόμη φορά εξαιρετική, με τον ρόλο της McKenzie να είναι τόσο μικρός και ανεκμετάλλευτος που σχεδόν δεν μπορεί να αξιολογηθεί.
Το The Justice of Bunny King άνοιξε το φετινό μου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και ακολουθώντας τη κακή παράδοση, απογοήτευσε. Δεν είναι μια καθόλου κακή ταινία, με την ερμηνεία της Davis και την πολύ παραπάνω από ικανοποιητική σκηνοθεσία της Thavat να κρατούν τη ταινία πάνω από το μέσο όρο, όμως η πλοκή και ο τρόπος που αυτή ξεδιπλώνεται σε αφήνει στα κρύα του λουτρού.
Αλέξανδρος Κυριαζής
