Μια νεαρή κοπέλα που ζει στην Αγγλική επαρχία και εμφανίζει έντονη αγάπη προς τη δεκαετία του 60 ως προς τη μουσική και τη μόδα εκείνης της εποχής, μετακομίζει στο Λονδίνο όπου επιθυμεί να γίνει σχεδιάστρια ρούχων. Η προσαρμογή όμως δεν είναι ιδιαίτερα εύκολη, καθώς η συμβίωση με τους συμφοιτητές της, αλλά και τα τραύματα που κουβαλάει από το παρελθόν της, την κάνουν να αποξενωθεί. Η βοήθεια έρχεται… ονειρικά, όταν στον ύπνο της έχει την ικανότητα να ταξιδεύει στην αγαπημένη της εποχή, και να ζει μια εναλλακτική και περισσότερο επιθυμητή ζωή.
Αυτή την ιδέα σκαρφίστηκε αυτή τη φορά ο πάντα ευφάνταστος Edgar Wright (Baby Driver, Hot Fuzz), για να δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό μεν, όχι όμως τόσο βαθύ ή έστω εφάμιλλα διασκεδαστικό με προηγούμενες δημιουργίες του φιλμ. Βασιζόμενος στην αναπόφευκτη συχνά άρνηση του σκληρού παρόντος, οδηγεί την πρωταγωνίστριά του σε έναν εναλλακτικό κόσμο, όπου κοιτώντας τον από απόσταση μοιάζει ιδανικός. Όσο περισσότερο όμως ζει σε αυτόν τον εναλλακτικό χρόνο, αντιλαμβάνεται ότι οι συνθήκες δεν είναι όπως τις είχε φανταστεί.
Αυτή η φιλοσοφική αφορμή που έχουμε δει με διαφορετικό τρόπο στο Midnight in Paris ή και στο Inception, αποτυπώνεται με όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Άγγλου δημιουργού. Δυναμικό μοντάζ, στυλιζαρισμένη εικόνα, πλούσια μουσική επένδυση. Όλα δημιουργούν μια άρτια σκηνοθετική δουλειά πετυχαίνοντας να αναπαραστήσει την εικόνα των 60s, αν και το πνεύμα μοιάζει να πιάνεται επιφανειακά και πολύ περισσότερο γκλαμουράτα από τη μέση εικόνα της εποχής.
Αλλά στην ουσία, το στόρι, πέρα από την όμορφη εικόνα, μοιάζει να χάνεται και το ίδιο σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού, μπλέκοντας την κωμωδία και το θρίλερ, χωρίς όμως την ξεκάθαρη κατεύθυνση προηγούμενων ταινιών.
Όσον αφορά τις ηθοποιούς, τον πρωταγωνιστικό ρόλο μοιράζονται η Thomasin McKenzie με αθωότητα, ενθουσιασμό, υστερώντας όμως ορισμένα δραματικά μέρη, και η Anya Taylor Joy με έμφυτο μπρίο και παλιομοδίτικη αύρα, αλλά με έναν χαρακτήρα όχι απόλυτα ολοκληρωμένο.
Τελικά το φιλμ αφήνει ένα αίσθημα ανικανοποίητου στον θεατή, καθώς παρά την ευχάριστη παρακολούθηση, δεν καταφέρνει ποτέ να απογειωθεί, με αυτά που μένουν να είναι η έντεχνη σκηνοθετική δουλειά του Edgar Wright που ξεπερνάει την ίδια την ταινία.
Γιώργος Νυκταράκης
1.jpg)
