Ο Τζόνι είναι ένας μοναχικός και εργασιομανής δημοσιογράφος που καταγράφει ραδιοφωνικές συνεντεύξεις με νέους ανθρώπους σε διάφορες πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι ρυθμοί ζωής και οι προτεραιότητές του όμως θα αλλάξουν όταν καλείται να αναλάβει προσωρινά τη φροντίδα του δεκάχρονου ανιψιού του. Έτσι ξεκινάει ένα οδοιπορικό από το Λος Άντζελες μέχρι τη Νέα Υόρκη, όπου παράλληλα με τη δουλειά ο Τζόνι καλείται να συνυπάρξει συναισθηματικά με τον ανιψιό του, ανακαλύπτοντας πατρικά αισθήματα που δεν είχε επιδιώξει.
Το C’mon C’mon του Mike Mills, σκηνοθέτη των Beginners και 20th Century Women, αποτελεί την κινηματογραφική επιστροφή του σπουδαίου Joaquin Phoenix, 2 χρόνια μετά τον θρίαμβο του Joker.
Εδώ αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα με απόλυτο ρεαλισμό και φυσικότητα (κάτι που χαρακτηρίζει το σύνολο της ταινίας) και δημιουργεί ένα πολύ όμορφο ερμηνευτικό δίδυμο με τον μικρό αλλά ιδιαίτερα ταλαντούχο Woody Norman στο ρόλο του ανιψιού που σε πολλές διαλογικές σκηνές κλέβει πραγματικά την παράσταση.
Μέσα από πολλές απλές και καθημερινές στιγμές που παρουσιάζονται διαδοχικά, το φιλμ με μπόλικο ρεαλισμό αποτυπώνει τη σχέση που χτίζεται ανάμεσα στους δύο, με τον καθένα να αναπληρώνει κενά από το παρελθόν του, και συχνά αντιστρέφοντας τους ρόλους πατέρα-γιου, ή δημοσιογράφου-συνεντευξιαζόμενου, πετυχαίνουν μια εκατέρωθεν έμμεση ψυχοθεραπεία.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία και οι χαμηλοί ρυθμοί δημιουργούν μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα που ενισχύει την υπόκωφη θλίψη που διακατέχει τους πρωταγωνιστές, αλλά σε πολλές περιπτώσεις το αποτέλεσμα υστερεί σε ένταση, καθώς παρά την τρυφερότητα που χαρακτηρίζει τις πολλές καθημερινές σκηνές, χάνει σε μυθοπλασία, δείχνοντας πολλά, αλλά χωρίς να λέει πάντα αρκετά.
Αυτό μειώνει κατά διαστήματα την προσοχή προς την οθόνη, με την οπτική του Mills αν και όμορφα συναισθηματική να περιορίζει το κοινό της ταινίας, με το τελικό αποτέλεσμα να επαφίεται σε μεγάλο βαθμό στις υποκειμενικές οικογενειακές αναμνήσεις του εκάστοτε θεατή και στα συναισθήματα που θα δημιουργήσει η θέασή της, απαιτώντας σχεδόν μια διάθεση ενδοσκόπησης ως προς το θέμα της διαπαιδαγώγησης και της πατρότητας.
Γιώργος Νυκταράκης
1.jpg)
