Μετά το τέλος της πρώτης του gangsta περιόδου, ο Guy Ritchie έχει δοκιμάσει τις δυνάμεις του σε διάφορα είδη, με αρκετά σκαμπανεβάσματα στη ποιότητα αλλά κοινό παρονομαστή το στοιχείο της “ελαφριάς” διασκέδασης.
Καμιά ταινία του δεν πήρε τον εαυτό της υπερβολικά στα σοβαρά, κάτι που φαίνεται να προσπαθεί να αλλάξει στο Wrath of Man.
Ο Patrick Hill (ή απλά H) μόλις προσελήφθη σε μια εταιρία χρηματαποστολών. Λιγομίλητος και αντικοινωνικός, δείχνει πως είναι πολλά περισσότερα από ένας απλός σεκιουριτάς, έστω κι αν τα τεστ του δείχνουν το αντίθετο.
Μόλις στη πρώτη του διαδρομή, το όχημά τους γίνεται στόχος ληστών, με τον H, αντίθετα με τους συναδέλφους του, να παραμένει απόλυτα ψύχραιμος και την κατάλληλη στιγμή να |καθαρίζει” τους ληστές με συνοπτικές διαδικασίες.
Το αφεντικό του τον θεωρεί ήρωα και οι συνάδελφοί του ψυχοπαθή. Το σίγουρο είναι πως ο H κρύβει πολλά και δεν βρέθηκε σε αυτή τη δουλειά κατά τύχη. Ποιος είναι τελικά και ποιος ο στόχος του;
Πατώντας στη γαλλική περιπέτεια του 2014, Le Convoyeur, ο Guy Ritchie πιστεύει πως έχει βρει το Heat του, το Inside Man του όμως στη πραγματικότητα το Wrath of Man μοιάζει περισσότερο με το Armored!
Η ιστορία του δεν κρύβει πολλές εκπλήξεις και δυστυχώς η σημαντικότερη απ’ αυτές έχει ουσιαστικά ήδη αποκαλυφθεί στο trailer.
Οι δύο αξιοσημείωτες αλλαγές που ρίχνει στο τραπέζι ο Ritchie σε σχέση με το γαλλικό φιλμ είναι η αλλαγή της ταυτότητας του H, ο οποίος δεν είναι πια ένας τυχαίος άνδρας που ζητάει εκδίκηση, και το σπάσιμο της ταινίας σε κεφάλαια.
Δυστυχώς κανένα από τα δύο δεν φέρνει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, μιας και μπορεί με τη πρώτη αλλαγή να δικαιολογούνται οι ικανότητες του H αλλά ταυτόχρονα τον κάνουν αντιπαθή, ενώ η τόσο by the book κεφαλαιοποίηση χαλάει το ρυθμό και τον χρόνο που τα μυστικά θα έπρεπε να αποκαλυφθούν, με αποτέλεσμα η ταινία ουσιαστικά μετά το δεύτερό της κεφάλαιο να χάνει το ενδιαφέρον της.
Σκηνοθετικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι και πάλι η έπαρση, με τη ταινία να είναι αναίτια σοβαρή και εξαιρετικά φλύαρη, κάτι που αναπόφευκτα οδηγεί σε ενοχλητικά αργούς ρυθμούς.
Όπως ήδη θα έχετε καταλάβει, όσοι πάτε να δείτε μια “ταινία Jason Statham” θα απογοητευτείτε οικτρά με τις σεκάνς δράσης να μη θυμίζουν σε τίποτα αυτό που περιμένετε (κάτι βέβαια που δεν το λες κακό), ενώ ο αριθμός τους ίσα που φτάνει τις τρεις, από τις οποίες τη μία πρακτικά την έχετε ήδη δει στο trailer ενώ στη μεγαλύτερη διάρκεια της άλλης, ο ηθοποιός τη περνάει ξάπλα!
Μη παρεξηγηθώ, το Wrath of Man δεν είναι μια κακή ταινία, έχει μια αξιοπρεπή vengeance ιστοριούλα, είναι εξαιρετικά καλογυρισμένη, έχει μια ικανοποιητική δυναμική, αλλά πιστεύει ότι είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι θα μπορούσε ποτέ να γίνει, φέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, ακυρώνοντας ουσιαστικά τον εαυτό της.
Αλέξανδρος Κυριαζής
