Η Pixar επιστρέφει με νέα ταινία και αυτή τη φορά βάζει στο επίκεντρο τους ξεκαρδιστικούς και αναπόφευκτους μπελάδες της εφηβείας που αναστατώνουν την ηρωίδα της ταινίας και τον περίγυρό της. Σε αυτή τη διασκεδαστική, πρωτότυπη και συγκινητική ταινία, ένα υποδειγματικό 13 χρονο κορίτσι προσπαθεί να συμφιλιωθεί με το εκρηκτικό alter ego της, ένα τεράστιο κόκκινο πάντα. Η βραβευμένη με Όσκαρ Domee Shi, που μας χάρισε το αριστουργηματικό μικρού μήκους «Bao», σκηνοθετεί με χιούμορ και τρυφερότητα μια αξέχαστη κωμωδία για μικρούς και μεγάλους.
ΣΥΝΟΨΗ
Μπορεί η 13χρονη Μέιλιν να ξεχωρίζει με την έντονη προσωπικότητά της, όμως, τίποτα δεν συγκρίνεται με το γιγάντιο κόκκινο πάντα στο οποίο μεταμορφώνεται κάθε φορά που την κατακλύζει ένα έντονο συναίσθημα. Πάντα δηλαδή, αν κρίνουμε από το πέρασμά της στην εφηβεία! Το γεγονός ότι η υπερπροστατευτική μητέρα της, Μινγκ, μπλέκεται συνεχώς στα πόδια της, δεν βελτιώνει την ανεξέλεγκτη κατάσταση της Μέιλιν.
Στη νέα ταινία της Disney και της Pixar Πάντα στο Κόκκινο, η πρωταγωνίστρια Μέιλιν είναι ένα σίγουρο για τον εαυτό του, αλλά ελαφρώς αδέξιο 13χρονο κορίτσι με μια σταθερή παρέα από φίλες και μια ως επί το πλείστον καλή σχέση με την οικογένειά της.
Η Μέιλιν -ή Μέι για τις φίλες της- έχει κάθε λόγο να περιμένει μια ομαλή εξέλιξη για το υπόλοιπο της σχολικής της χρονιάς. Αλλά, σύμφωνα με τη σκηνοθέτιδα Domee Shi, η ζωή δεν είναι έτσι για τους περισσότερους 13χρονους. «Ήθελα να εξερευνήσω τις συγκρούσεις ενός κοριτσιού στην εφηβεία, πώς διχάζεται ανάμεσα στο να είναι μια καλή κόρη και πώς αποδέχεται την πραγματική, πιο ζόρικη εκδοχή της προσωπικότητάς της».
Η σχέση μητέρας-κόρης βρίσκεται στο επίκεντρο της ταινίας και είναι ένα θέμα που απασχολεί τη σκηνοθέτιδα.
Η Shi, που σκηνοθέτησε το βραβευμένο με Όσκαρ μικρού μήκους «Bao» της Pixar, το 2018, λέει ότι όταν τη ρώτησαν γιατί το μικρό ντάμπλινγκ της ταινίας ήταν αρσενικό, η απάντησή της ήταν, τελικά, προφητική.
«Είπα ότι θα χρειαζόμουν μια ολόκληρη ταινία μεγάλου μήκους για να αποδώσω τη σχέση μιας κόρης με τη μαμά της» λέει η Shi. «Η σχέση αυτή δεν είναι ποτέ άσπρο ή μαύρο. Στην αρχή της ταινίας, η Μέι αγαπά γνήσια αυτή τη σχέση με τη μαμά της, αλλά ωθείται σε νέες κατευθύνσεις, όπως όλοι στην ηλικία της.
Είναι ώρα για μεγάλες αλλαγές».
Στην ταινία Πάντα στο Κόκκινο, η φάση της εφηβείας αποτυπώνεται με έναν απρόσμενο, εξωφρενικό τρόπο: όταν τα συναισθήματα κατακλύζουν τη Μέι, τότε «φουσκώνει» και γίνεται ένα τεράστιο κόκκινο πάντα. «Τη μια στιγμή, όλα είναι τέλεια» λέει η Shi. «Και μετά, όπως συμβαίνει σε όλους μας, ξαφνικά επικρατεί ο τρόμος. Γίνεται πανύψηλη, πιο πεινασμένη και πιο συναισθηματική. Μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο κόκκινο πάντα και ο μόνος τρόπος να επιστρέψει στη μορφή ενός κανονικού κοριτσιού είναι να πάρει βαθιές ανάσες, να ηρεμήσει και να ελέγξει τα συναισθήματά της.
Είναι σαν τον Hulk, αλλά πιο χαριτωμένη».
Σύμφωνα με την παραγωγό Lindsey Collins, η ταινία διαδραματίζεται στο Τορόντο στις αρχές της δεκαετίας των ‘00s. «Διαδραματίζεται σε ένα οικείο μέρος κι αυτό συνδέει την ταινία με την πραγματικότητα» λέει η Collins. «Δεν είναι ένας μαγικός κόσμος. Είναι σημαντικό γιατί η ίδια η ιστορία είναι στη σφαίρα του φανταστικού, με ένα κορίτσι να μπαίνει στον μαγικό κόσμο της εφηβείας και να γίνεται ένα τεράστιο κόκκινο πάντα. Κι όμως, όλοι μπορούμε να συνδεθούμε μαζί της. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης για την αλλαγή και τις στιγμές της μεταμόρφωσης» συνεχίζει η Collins. «Έχει να κάνει με τη στιγμή στη ζωή μας όπου προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιοι είμαστε. Έχουμε ένα κορίτσι διχασμένο ανάμεσα στην οικογένεια και τους φίλους της, που μαθαίνει ότι δεν είναι καθόλου αυτή που νομίζει ότι είναι. Κι έχουμε μια μητέρα της οποίας η κόρη ενδιαφέρεται ξαφνικά για παράξενη μουσική και για αγόρια, μια μητέρα που παλεύει να αφήσει την κόρη της ελεύθερη για να γίνει αυτό που είναι να γίνει. Είναι ένα πανανθρώπινο θέμα που είναι αληθινό είτε είσαι γονιός, είτε παιδί, είτε και τα δύο».
Αλλά, λέει η Collins, δεν είναι μόνο το θέμα που κάνει την ταινία ξεχωριστή, αλλά και η προσέγγιση της Shi. «Η Domee έχει μια ενέργεια που προσωπικά με συνεπαίρνει, είναι μια ασταμάτητη μηχανή» λέει η Collins. «Κινείται γρήγορα, είναι πολύ αποφασιστική. Προσδίδει μια απρόσμενη και αμετανόητη ιδιομορφία στην αφήγησή της, στο στυλιζάρισμά της και σε όλη την ταινία». Η σκηνοθέτιδα Domee Shi ήθελε πραγματικά να γνωρίσει τους χαρακτήρες της ταινίας. «Είναι σημαντικό να βρεις τους χαρακτήρες από την αρχή, αν θες να πεις μια καλή ιστορία» λέει. «Ο στόχος μου ήταν να ερωτευτούν οι θεατές τους χαρακτήρες, να θέλουν να ακολουθήσουν το ταξίδι τους».
Επικεφαλής είναι η 13χρονη Μέιλιν, περιτριγυρισμένη από μια παρέα φίλων και την οικογένειά της, κάθε χαρακτήρας με ξεχωριστή προσωπικότητα που συμπληρώνει ή στέκεται απέναντι στη Μέι, καθώς οδεύει προς την εφηβεία.
«Είναι μια προσωπική ιστορία για την Domee» λέει η παραγωγός Lindsey Collins. «Είναι μια σχέση μητέρας και κόρης με μια διαφορετική φωνή. Είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί».
Η εμφάνιση των χαρακτήρων, προσθέτει η Collins, είναι επίσης πολύ διαφορετική. «Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της Μέι. Όλα είναι ολοζώντανα και πολύχρωμα. Το σχέδιο έχει υφές και το στυλ του κινουμένου σχεδίου έχει, μερικές φορές, έντονες εκφράσεις. Οι χαρακτήρες είναι πιο πολύ σαν καρικατούρες» εξηγεί η Collins.
Η Shi λέει: «Μεγάλωσα με anime. Λατρεύω το πόσο γρήγορα και χαλαρά παίζει με το συναίσθημα, πώς αλλάζουν οι εκφράσεις σε ένα λεπτό. Ένιωσα ότι ταιριάζει τέλεια με αυτή την ταινία για ένα κορίτσι που μπαίνει στην εφηβεία και τα συναισθήματά της είναι ένα τρενάκι με απότομες μεταπτώσεις».
Η εμφάνιση των χαρακτήρων, προσθέτει η Collins, είναι επίσης πολύ διαφορετική. «Βλέπουμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια της Μέι. Όλα είναι ολοζώντανα και πολύχρωμα. Το σχέδιο έχει υφές και το στυλ του κινουμένου σχεδίου έχει, μερικές φορές, έντονες εκφράσεις. Οι χαρακτήρες είναι πιο πολύ σαν καρικατούρες» εξηγεί η Collins.
Η Shi λέει: «Μεγάλωσα με anime. Λατρεύω το πόσο γρήγορα και χαλαρά παίζει με το συναίσθημα, πώς αλλάζουν οι εκφράσεις σε ένα λεπτό. Ένιωσα ότι ταιριάζει τέλεια με αυτή την ταινία για ένα κορίτσι που μπαίνει στην εφηβεία και τα συναισθήματά της είναι ένα τρενάκι με απότομες μεταπτώσεις».
Σενάριο: Julia Cho, Domee Shi
Σκηνοθεσία: Domee Shi
Ακούγονται: Rosalie Chiang, Sandra Oh, Ava Morse, Maitreyi Ramakrishnan, Hyein
Park, Orion Lee, Wai Ching Ho, Tristan Allerick, Addison Chandler
Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Πέγκυ Μανωλά, Βίκυ Νικολαΐδου, Εριέττα Σαούγκου, Λυδία Τζανουδάκη,Μαρτίνα Δημοπούλου, Χρήστος Πλαΐνης, Βούλα Κώστα, Παναγιώτης Κλάδης, Πηνελόπη Σκαλκώτου, Έλλη Πρόκου, Σοφία Καψαμπέλη, Μαρία Ζερβού, Χρήστος Συριώτης,Σωτήρης Δούβρης, Μιχάλης Βλαβιανός, Μαρία Ζερβού
Σχεδιασμός Παραγωγής: Rona Liu
Μοντάζ: Steve Bloom, Nicholas C. Smith
Τραγούδια: Billie Eilish, FINNEAS
Μουσική: Ludwig Goransson
1.jpg)
