Ο Θανάσης ζει σε μια πόλη της ελληνικής επαρχίας, έχοντας την οικογένειά του, τη δουλειά του, αλλά και ένα σημαντικό χρέος προς τον τοκογλύφο, Στέλιο. Επειδή δεν μπορεί να ξεχρεώσει, αποφασίζει να μαζέψει όλους τους υπόλοιπους φίλους και γνωστούς του που χρωστάνε στον ίδιο άντρα, ώστε να απαιτήσουν έναν καλύτερο διακανονισμό. Από την άλλη, ο τοκογλύφος στέλνει δύο μικροαπατεώνες για να ρυθμίσουν την κατάσταση.
Αυτό είναι το στόρι δια χειρός Δημήτρη Κανελλόπουλου, ο οποίος κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο μετά από αρκετές ενδιαφέρουσες δουλειές σε ταινίες μικρού μήκους. Ο έλληνας δημιουργός σκηνοθετεί στιβαρά ένα φιλμ που συνδυάζει διαφορετικά κινηματογραφικά είδη και κουλτούρες, παραδίδοντας ένα αποτέλεσμα το οποίο σίγουρα αξίζει την προσοχή μας.
Με μπόλικα neo noir στοιχεία (προφανής και δικαιολογημένη η επιρροή των αδερφών Coen), και western καταβολές που προσαρμόζονται στην ελληνική ύπαιθρο, δίνει μια ταινία η οποία αποτελεί κοινωνικό-οικονομικό σχόλιο, αποτυπώνοντας μια εύστοχη μικρογραφία της ελληνικής επαρχίας. Παράλληλα, όσο ξετυλίγεται το σενάριο διαδραματίζει με σαφήνεια τις δύσβατες ανθρώπινες σχέσεις μιας κλειστού τύπου κοινωνίας, παρουσιάζει τα οικονομικά αδιέξοδα που οδηγεί η σύγχρονη εποχή, και βάζει στο στόχαστρο τις έννοιες της φιλίας, της αλληλεγγύης και της συνύπαρξης οι οποίες δοκιμάζονται συνεχώς.
Τα παραπάνω αποτυπώνονται ιδιαίτερα πετυχημένα στο πρώτο μισό της ταινίας, συστήνοντάς μας μεθοδικά τους πρωταγωνιστές και τα κίνητρά τους. Φτάνοντας όμως στο δεύτερο μισό, η κατεύθυνση του σεναρίου φαίνεται λίγο να χάνεται, και σαν να ξεμένει από εφευρετικότητα αναλώνεται σε κάποιες πιο στατικές σκηνές, σπάζοντας τον καλό ρυθμό που είχε χτιστεί. Παράλληλα υστερεί στην σκιαγράφηση των υποστηρικτών χαρακτήρων χωρίς να τους δίνει αρκετό χρόνο να αναπτυχθούν, εστιάζοντας στους (εύστοχους ομολογουμένως) πρωταγωνιστές του.
Στον πρώτο ρόλο ο Δημήτρης Λάλος αποτελεί μια ιδιαίτερα πετυχημένη επιλογή, βγάζοντας με άνεση τη δυναμική που απαιτεί ο ρόλος του, ενώ εξαιρετικός όπως συνήθως είναι δίπλα του ο Άρης Σερβετάλης με έναν αρκετά πιο σύνθετο μάλιστα χαρακτήρα. Στους λοιπούς ρόλους βρίσκουμε τους Γιάννη Βασιλώττο, Λευτέρη Πολυχρόνη, Δημήτρη Λιόλιο, Δημήτρη Ξανθόπουλο, Κωνσταντίνο Σειραδάκη και Κίμωνα Κουρή μεταξύ άλλων.
Ένα ιδιαίτερα ελπιδοφόρο ντεμπούτο που παρά το άνισο σε ορισμένες πτυχές αποτέλεσμα, αποτελεί ένα πολύ καλό δείγμα ενός σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου που στρέφεται κατάματα απέναντι στη σημερινή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας.
