Ένας εκτελεστής με το κωδικό όνομα… «Πασχαλίτσα» (Brad Pitt) αναλαμβάνει μια φαινομενικά εύκολη δουλειά που απαιτεί την ανεύρεση ενός χαρτοφύλακα στο ταχύτατο τρένο που εκτελεί δρομολόγιο στην Ιαπωνία. Όμως σύντομα θα ανακαλύψει ότι υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοί του στο ίδιο τρένο, με τις αποστολές τους να εμπλέκονται μεταξύ τους.
Τη μεταφορά του λογοτεχνικού πονήματος δια χειρός Kotaro Isaka που αποτελεί τη βάση της ταινίας αναλαμβάνει ο David Leitch (Atomic Blonde, Deadpool 2, Hobbs & Shaw), ο οποίος εμπλουτίζει την ξέφρενη φιλμογραφία του με άλλη μια τρελή, πέρα για πέρα αναληθοφανή, αλλά κατά διαστήματα διασκεδαστική ταινία. Με αφηγηματική τεχνική που φέρνει άμεσα στο μυαλό Guy Ritchie, θεματολογία και διαλόγους που θα ενθουσίαζαν τον Tarantino, και ευφάνταστες σκηνές δράσης βγαλμένες από τη φαρέτρα του John Wick, ο Leitch παραδίδει μια γρήγορου ρυθμού περιπέτεια η οποία δεν παίρνει τον εαυτό της ποτέ στα σοβαρά, και αυτό είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει ώστε να καταφέρει να αποτυπώσει ένα απενοχοποιημένο δίωρο διασκέδασης.
Στην πραγματικότητα όμως η διασκέδαση είναι συχνά μόνο επιφανειακή. Το υπέρμετρο στυλιζάρισμα και οι συνεχείς αφηγηματικές πατέντες από ένα σημείο και μετά μοιάζουν να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για εντυπωσιασμό, χωρίς να δικαιολογούν ποτέ ουσιαστικά το παραφορτωμένο ιστορικό των χαρακτήρων και των αλληλένδετων σχέσεών τους. Και το πιο βασικό, όσο πρωτότυπα και αν μοιάζουν στην παρουσίασή τους, όλα είναι κατά βάθος γνώριμα, σαν να τα έχουμε ξαναδεί και μάλιστα σε καλύτερες εκδοχές.
Περνώντας στους ηθοποιούς, στον πρώτο ρόλο ο Brad Pitt είναι διασκεδαστικός στον ρόλο του ιδιόμορφου εκτελεστή που προσπαθεί να συμβαδίσει με τις συμβουλές του ψυχοθεραπευτή του, αλλά όχι πάντα πειστικός, και χωρίς να βγάζει όσο γέλιο θα μπορούσε. Το συμπληρωματικό καστ από την άλλη κάνει τη δουλειά που του αναλογεί, με το δίδυμο των Aaron Taylor-Johnson και Brian Tyree Henry να ξεχωρίζει εύκολα με τις ευφάνταστες συζητήσεις τους, την Joey King να είναι ταιριαστή στο ρόλο της «αθώας εκτελέστριας», ενώ μικρές αλλά πετυχημένες επιλογές αποτελούν οι παρουσίες των πιο έμπειρων Hiroyuki Sanada και Michael Shannon. Παρεμπιπτόντως, όσοι περιμένετε την Sandra Bullock, θα πρέπει να αρκεστείτε περισσότερο στο να την ακούτε, παρά να τη βλέπετε στην οθόνη.
Τελικά το φιλμ μπορεί να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ή να υστερεί στις σεναριακές υποπλοκές του, αλλά θα αποζημιώσει όσους αναζητούν μια ανάλαφρη και διασκεδαστική περιπέτεια.
Γιώργος Νυκταράκης
1.jpg)
